Bookmark and Share

Afterparty

Zoals elke keer als het regent met bakken.
En de regen stopt. En de druppels tikken.
En alles wat leeft, ademt dieper en voller.
En de aarde sist, verkleurd van geur, verfrist.

Zo stopt de dag als jij vertrekt. En beginnen
de uren. Van uitreikend verdwalen in gemis.
Het orkest van geuren, de orkaan van suizende
echo's. In mijn nagloeiend lijf, mijn bloeiend

land. Waarop jij mijnen hebt geplant. Van trage,
barstende kussen. Van hete, rijpende krampen.
Wervelende sporen, op mijn huid, in mijn bloed.
Die verdampen, verstuiven, als neergebliksemd hart.

(13.10.13)