De meest individuele expressie van de meest universele emotie

Want mijn tranen ween ik steeds alleen.
De grote kunst om alleen te wenen,
alleen je eigen tranen te wenen.
Ieder zijn dal. Aangetekend verdriet.

In mijn verdriet ben ik nooit alleen.
Van de eerste schreeuw tot de laatste snik:
in elke traan galopeert de mensheid.
Tranen zijn zwaard en zalf - tijdeloos.

Tranen zijn altijd verscheurend.
Wie weent, komt los van zijn pijn.
Wie weent, keert terug naar geborenheid.
Momenten van klaarheid. Van rechtstaan.

18.01.15