Moederland

Lig ik hier, ik loop niet verloren. Ik daal op jou neer,
ik reik naar jou uit. Ik geniet van de nacht die mij inpalmt.
Dromen - zij wijken uit. Gedachten - zij verstommen.
Ik denk niet, ik voel niet, ik weet. En verwelkom jou

vandaag. En vandaag is de traphal van de tijd.
Mijn lichaam dat oog wordt, en van donker de kleurkaart.
En van katten vertolk ik het sluipen. Ik gloei, ik sis,
ik smeul. Ik verga en ontsta, uitgeblust en brandbaar:

de geijkte wolfsklem van jouw heupen. Ik keer naar jou terug.
In de vorm van concentrische cirkels. Wij, zijn middelpunt.
Afstand: tussen amper geraakt, en bodemloos diep.
Jij: de bodem die ik aantrek. Ik: licht dat licht weerspiegelt.

We bereiken elkaar in de breuk: van water dat zee heet
tot water dat meer heet. En achter de muur bevindt zich
het ruisen. De gong van loeiharde stilte. Mijn passie,
mijn natuur. Mijn begroeting. Mijn adem van mij voor jou.

(23.01.02)

|||||